AMOR: AUGA DO MEDIODÍA
O tempo, o noso peor inimigo,
eses instantes fugaces xuntos, fieis camaradas.
Ti, rosa do deserto, e eu, tuareg perdido.
O israelita que abandonou a escravitude exipcia
E se encamiña a un mundo de liberdade.
Ti, auga do mediodía,
Oasis edénico.
Eu, dou voltas derredor túa,
e probo a auga do teu corpo,
- Ti es o maná.
Cantas máis voltas dou derredor túa,
Canto máis te amarro, te apreixo,
te miro, te desexo, te quero, te amo
Doume conta de que nin es auga do mediodía,
nin oasis edénico.
Es a miña escravitude voluntaria,
O mundo da liberdade que albisco.
Ti es o meu Canaán,
- Estou seguro de que non é un espellismo.-
Ti es,- quen máis ía ser?-,
O meu Canaán, a terra prometida.
Anxo Tato Arias
No hay comentarios:
Publicar un comentario